Familieweekend
In de alsmaar drukker wordende tijd is er één groep die het vaak met minder aandacht moet doen: familie. We rennen, springen, vliegen en vallen de dag door. De baas eist dat ons werk op tijd af is, de kinderen schreeuwen om aandacht, de partner ook, al is die gelukkig vaak iets subtieler. De boodschappen moeten gehaald, de bedden verschoond, de was gedaan, het huis gepoetst én onze vrienden mogen we niet vergeten. Geen wonder dat onze families er soms wat bekaaid vanaf komen. Ze mogen soms al blij zijn als we hun verjaardagen niet vergeten.
Maar eens per jaar is er een weekend waarin we met z’n allen volledig tot rust komen, dat we helemaal onszelf kunnen zijn, we de schreeuwende kinderen kunnen negeren, het huis niet opgeruimd hoeft te worden en er alleen tijd is voor lol en rust en goede gesprekken: het familieweekend
Eenmaal aangekomen op de groepsaccommodatie in brabant – lang gezocht, éindelijk iets gevonden dat aan álle eisen voldoet – herinner je je niets meer van de stress van het regelen.
Hoewel….
Mama moet zich aan haar dieet houden, er moet voldoende drank zijn; bier voor de mannen in het gezelschap, Chardonnay voor schoonzus maar papa zweert bij een Pinot, de kinderen eten op vakantie alleen knakworst als ontbijt en WIE haalt in godsnaam de auto leeg? Wie gaat op welke kamer, moeten er afspraken worden gemaakt over badkamertijden, hoe laat gaan we ontbijten, is er wel voldoende vertier en heb ik het gas eigenlijk wel uitgedraaid thuis?
Alle stress is vergeten als je de oprit van de groepsaccommodatie oprijdt.
Na een uur komt er een rust over je heen. Je hoeft een weekend lang niets anders te doen dan genieten. Oké, dan eten de kinderen ongezond, halen we volgende week wel in met een extra portie broccoli. Je ploft neer op de comfortabele tuinstoel – want natúúrlijk is het mooi weer – je kijkt om je heen en ziet je familie weer eens écht. Je neemt de tijd om over belangrijke zaken te praten. Hoe is ’t met de gezondheid, met de kinderen, werk en studie? Na drie dagen heerlijk genieten, is er maar één conclusie mogelijk: wat bóffen we toch met elkaar en wat héérlijk dat we elkaar zo intensief mee mogen maken. Dat kan alleen met familie. Dit pakken ze ons nooit meer af.
Tot volgend jaar. Maar dan mag iemand anders het organiseren…
